محله‌های فقیرنشین

نمونه نوآوری اجتماعی خارجی (کشور اتیوپی)

محله‌های فقیرنشین

آگاه شدن از نمونه‌های نوآوری از نوع اجتماعی به عمیق‌تر شدن دید ما نسبت به مفهوم نوآوری اجتماعی کمک می‌کند، و می‌توانیم با ایده‌های خلاقانه، پاسخ بهتر و نوآورانه‌ای به مسائل و مشکلات اجتماع بدهیم. در ادامه به یک نمونه از نوآوری اجتماعی در پایتخت کشور اتیوپی می‌پردازیم.

درباره چیستی نوآوری اجتماعی اینجا بخوانید.

در آدیس‌­آبابا، پایتخت اتیوپی، افراد با زمینه‌­های مختلف اجتماعی و اقتصادی در کنار یکدیگر و در فاصله بسیار نزدیکتر، نسبت به سایر شهرهای آفریقایی، زندگی می‌کنند. اتیوپی با نرخ افزایش شهرنشینی 8 درصد در سال با بحران مسکن روبرو است. این مشکل همواره در حال افزایش است زیرا 80 درصد جمعیت آدیس‌­آبابا در محله­‌های فقیرنشین و مسکن‌های غیر رسمی زندگی می­‌کنند. در نتیجه، تنها بخشی از شهر مدرن شده، اما بخش‌های دیگر بازسازی نشده است. نوآوری اجتماعی

این امید وجود داشت که کمبود مسکن توسط بازار حل شود اما بخش خصوصی نتوانست مسکن مقرون به صرفه را در مقیاس مورد نیاز ارائه دهد. در سال 2006، دولت «برنامه توسعه مسکن یکپارچه» یا IHDP را برای کاهش فقر شهری و مبارزه با کمبود مسکن وضع کرد اما همچنان ساختن خانه­‌های کافی با نرخ مقرون به صرفه دشوار بود.

معضل مسکن از آنجا جدی‌تر شد که مناطق تجاری و مسکونی جدید رشد کردند و در نتیجه افراد فقیر از مرکز شهر بیرون رانده شدند. این امر باعث افزایش شکاف بین ثروتمندان و فقرا شد؛ افرادی که قادر به ادای پیش ­پرداخت مسکن در مرکز شهر نیستند. بنابراین، شهرک‌های غیر رسمی دوباره افزایش یافت. امروزه اکثر شهروندان اتیوپی در خانه‌­های ضعیف و فرسوده زندگی می‌­کنند.

شرایط چگونه بود؟

یکی از بحث برانگیزترین مسائل و محدودیت‌ها در محله‌های فقیرنشین شهری، کمبود زمین و فضا است. خانواده‌­ها در اتاق‌های شلوغ زندگی می‌­کنند و در معرض خطرات سلامتی و ایمنی قرار دارند. 70 درصد واحدهای مسکونی نیاز به تعویض کامل دارند و تنها 30 درصد از آنها در وضعیت متعادل قرار دارند، اما ساکنان آنها قادر به تعمیر خانه‌­های خود نیستند. بیشتر خانه­‌ها از چوب و گل ساخته شده و دارای دیوارهای ترک‌­خورده، سقف‌ها و کف‌های خاکی نشت شده است. وضعیت اکثر سرویس‌های بهداشتی خانه­‌های این مناطق، ناسالم است. 24 درصد از خانوارها هیچ نوع سرویس بهداشتی ندارند و 63 درصد از توالت‌های مشترک استفاده می­‌کنند.

پاسخ و راه حلی که به این مشکل دادند:

از سال 1993 مؤسسه Habitat for Humanity Ethiopia بر بهبود زاغه و ارائه خدمات ضروری به شهرک‌های غیررسمی در اتیوپی تمرکز کرد. چالش حال حاضر، ایجاد همزیستی بین مناطق جدید و مناطق فقیرنشین است. در این میان، توسعه برنامه‌­های جدید برای بازسازی شهرک‌های غیررسمی در اتیوپی اهمیت ویژه­ای دارد. در سال 2017 پروژه ارتقا زاغه شهری یکپارچه در آدیس‌­آبابا آغاز شد. شرکای Habitat Ethiopia به خانواده‌­های آسیب پذیر کمک کردند.

فقرا صاحب‌خانه می­‌شوند و به بهداشت و آب سالم دسترسی پیدا می­‌کنند. خانه­‌های قدیمی و کهنه در مناطق فقیرنشین کاملاً بازسازی می­‌شوند. تا بتوان آنها را سکونت‌­پذیر و مناسب کرد. برای تحقق این امر، خانه­‌ها اغلب تخریب و بازسازی می­‌شوند. هزینه‌های بازسازی محله­‌های فقیرنشین بیشتر از هزینه‌­های ساخت خانه‌­های جدید مشابه در زمین‌های باز حومه است. این برنامه شامل ساخت کف سالم، پیاده­روها، جوی و مدیریت پسماند جامد در مناطق فقیرنشین است.

جزئیات پروژه چیست؟

این پروژه همچنین آشپزخانه­‌های عمومی، توالت و دوش و تأسیسات آبی شامل مخزن، خطوط لوله و نقاط مشترک آب تاسیس می­کند. تأمین آب خانواده‌­ها شامل ساخت سیستم‌های بزرگ خدمات آب مانند توسعه چشمه، ساخت مخازن خدمات و سیستم‌های پمپاژ و نصب خطوط اصلی آب برای پوشش بیشتر منطقه است. پشتیبانی برای بهبود زهکشی فاضلاب/ آب خاکستری/ آب باران در زیر زمین، آب‌­بندی شکاف‌ها و قرار دادن روسازی در محله­‌های فقیرنشین انجام می­‌شود که به کاهش پشه‌­ها کمک می‌­کند.

Habitat for Humanity در اتیوپی همچنین آموزش‌های بهداشتی را برای خانواده‌­ها و اعضای جامعه برای تکمیل زیرساخت‌ها ارائه می‌­دهد. این مؤسسه، خانواده­‌ها را برای استفاده، نظافت و نگهداری از امکانات جدید آموزش می­‌دهد. این خدمات به خانواده­‌هایی ارائه می‌­شود که در مناطق فقیرنشین شهری و حومه شهر زندگی می‌کنند و از نظر بهداشتی بسیار ضعیف و در تأمین آب محدود هستند.

Habitat در روستاهای مناطق حومه‌­ای مستعد خشکسالی با ساختن خانه­‌هایی مناسب و مقرون به صرفه از طریق برنامه مسکن گروه‌های آسیب‌­پذیر، به خانواده­‌ها کمک می­‌کند. از طریق این برنامه خانواده‌­هایی با مشکلات پیچیده فقر، سلامتی و ناتوانی، صاحب‌خانه می­‌شوند. خانواده‌­ها، برای ساخت و ساز، گروه‌هایی تشکیل می‌­دهند و در ساخت تمام خانه‌­های گروه مشارکت می‌­کنند بدون آنکه بدانند کدام یک، خانه­‌ی آنها خواهد بود و از این طریق به «بهبود» خود می­‌پردازند.

تخصیص خانه­‌ها در پایان با قرعه‌­کشی انجام می‌­شود. این برنامه همچنین از پیشرفت دسترسی به زیرساخت‌ها پشتیبانی می­‌کند. زیرساخت‌هایی مانند زیرساخت‌های بهداشتی و نصب اجاق‌های آشپزی کم مصرف.

تاثیر

از طریق این ارتقا، خانواده‌­های آسیب‌­پذیر در اتیوپی می‌­توانند به سرپناه با کیفیت و خدمات ضروری دسترسی داشته باشند. از ژوئیه 2019، 1650 خانواده از برنامه­‌های مسکن محله­‌های فقیرنشین شهری و گروه‌های آسیب­پذیر بهره­مند شده‌­اند و از مسکن بهبودیافته با امکانات بهداشتی برای نظافت، آشپزی و سرویس بهداشتی برخوردار شده‌­اند. این پروژه‌­ها استفاده پایدار از امکانات و ایجاد محیط زندگی سالم را از طریق آموزش، بهداشت و ترویج شیوه­‌های صرفه جویی تضمین می‌­کند.

توسعه شهرنشینی

درس‌ها و نتیجه

داشتن چشم‌­انداز بلندمدت و ارائه رویکرد یکپارچه بسیار مهم است. همچنین مشارکت‌ها نیز در این مورد ذکر شده است و سایر نوآوری‌های اجتماعی بسیار مهم و معنادار هستند. اقدامات باید به گونه‌ای باشد که ساکنان، نفع آن را متوجه شوند و فعالانه در پیشبرد طرح سهیم شوند. در غیر این صورت امکان دارد حتی به شدت با آن مقابله کنند. هرگاه مردم منفعت اعضای خانواده و همسایگانشان را در اینگونه حرکت‌های نوآورانه احساس کنند، به این شکل نوآوری‌های اجتماعی اهمیت می‌دهند و خود نیز به اجرایی شدن و توسعه آن کمک می‌کنند. این پروژه‌­ها همچنین تأثیرات متغیری بر زندگی جوامع مورد نظر دارند. برای هر مرحله‌ی ارتقای زاغه‌ها باید با پژوهش‌های میدانی، تأثیرات عمیق اقتصادی و فرهنگی تغییرات را شناسایی کرد.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اسکرول به بالا